باشد اقا
روزی همه ی عرض هایم را روی برگه های عریضه ات خواهم نوشت و به عرض رودخانه ها خواهم سپرد تا شاید...
چه کنم که میدانی همه ی عرایضم را ننوشته،
و میخوانی همه ی ذهنم را؛
نگو به من که اندیشه و ذکرت را از من پس گرفته ای...
مگو که من هم جمعه ها را گم کردم میان صفحات پر زرق و برق روزگار!
مگو دیگر نیست ارتباط من و عهد ها و ندبه ها،
مگو فاطمیه رسید و تو هنوز در غفلتی ...
تو حی و حاضری،
برهان مرا زین غیبت کبری...
(غریبه)
